بهترین داروهای ضد آریتمی جهت درمان فیبریلاسیون دهلیزی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این داروها برای بازگرداندن و حفظ ریتم طبیعی قلب بسیار حائز اهمیت هستند. با این حال، توجه داشته باشید که در برخی از بیماران، استفاده از داروهای ضدآریتمی به تنهایی کافی نیست و برای رهایی کامل از فیبریلاسیون دهلیزی، فرآیندهای پزشکی دیگری مانند ابلیشن یا کاشت ضربان‌ساز ممکن است لازم باشد. همچنین، باید به این نکته هم توجه کنید که برخی از داروهای ضدآریتمی ممکن است کمترین اثربخشی را داشته باشند یا حتی سمی باشند.
مسئله نگران کننده در مورد داروهای ضدآریتمی، سمی بودن آن‌هاست که اغلب مصرف آنها را سخت و نسبتاً خطرناک می کند. با مصرف داروهای ضد آریتمی، احتمال بروز دو نوع سمیت کلی وجود دارد که عبارتند از:
پروآریتمی چیست؟
داروهای ضد آریتمی با تغییر خواص الکتریکی بافت قلب عمل می‌کنند. بنابراین، با تغییر این خواص الکتریکی، دو اتفاق مختلف ممکن است رخ دهد: شما ممکن است احتمال وقوع آریتمی‌ها را کاهش دهید که در واقع هدف این داروها است، یا در عوض، ممکن است احتمال وقوع آریتمی‌ها را افزایش دهید.
بدترین امر این است که نوع آریتمی ایجاد شده با پروآریتمی ممکن است مرگ‌بار باشد. بنابراین، در هنگام مصرف داروهای ضدآریتمی، تا حدی احتمال وقوع آریتمی خطرناک نیز وجود دارد. به همین دلیل، پزشکان باید از تجویز این داروها خودداری کنند مگر اینکه واقعاً ضروری باشد. برخی از داروها نسبت به دیگر داروها بیشتر احتمال دارند که پروآریتمی را ایجاد کنند و برخی از بیماران نسبت به دیگر افراد بیشتر در معرض تجربه پروآریتمی هستند. قبل از تجویز این داروها، باید احتمال بروز پروآریتمی در نظر گرفته شود.
بهترین داروهای ضد آریتمی
همانطور که قبلا ذکر شد، بهترین داروهای ضد آریتمی یا درمان آریتمی قلب را فقط و فقط متخصص قلب بسته به شرایط و نوع آریتمی شما تشخیص میدهد، اما اغلب اوقات شش داروی ضدآریتمی برای درمان فلوتر دهلیزی استفاده می شوند به شرح زیر هستند:
- پروپافنون (ریتمول)
- فلکاینید (تامبوکور)
- سوتالول (بتاپاک)
- دوفتیلید (تیکوسین)
- آمیودارون (کوردارون)
- دروندارون (مولتاگ)
برای بیمارانی که به مصرف این داروها نیاز دارند، برنامه درمانی منحصر به فردی را باید در نظر گرفت تا خطر مسمومیت دارویی به حداقل برسد، اما قوانین کلی زیر را می توان ارائه داد:
ریتمول و تامبوکور
تا زمانی که آریتمی را ایجاد نشود، این داروها به خوبی می توانند سبب کاهش آریتمی ها شوند. در بیماران جوان و سالم که هیچ مشکل قلبی زمینه‌ای ندارند و احتمال بروز انواع بیماری های قلبی در آنها بسیار کم است، این داروها به‌طور کمی پروآریتمی ایجاد می‌کنند و ممکن است برای بازیابی ضربان قلب در افراد مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی انتخاب مناسبی باشند.
اثربخشی این داروها متوسط است. با این حال، در بیمارانی که دارای بیماری قلبی زمینه‌ای هستند یا مستعد بیماری قلبی می‌باشند، این داروها به‌خصوص ممکن است موجب بروز پروآریتمی‌های خطرناک شوند و باید از مصرف آنها خودداری گردد.
بتاپاک و تیکوسین
تا زمانی که این دارو پروآریتمی ایجاد نکنند، این داروها می توانند به خوبی سبب کاهش ضد آریتمی شوند. با این حال، آنها ممکن است در هر فردی پروآریتمی را ایجاد کنند. پزشکان باید احتیاط کنند تا احتمال خطر را به حداقل برسانند. قبل از تجویز داروی تیکوسین توسط پزشک متخصص، باید در خصوص این داروها، اموزش های لازم دریافت شود. این داروها در کنترل فیبریلاسیون دهلیزی نسبتاً مؤثر هستند.
کوردارون
کوردارون یک داروی ضدآریتمی منحصر به فرد است. این دارو در درمان فیبریلاسیون دهلیزی تأثیر بیش‌تری نسبت به سایر داروها دارد و باعث ایجاد پروآریتمی‌های نسبتاً کمی می‌شود، اما مصرف آن باعث افزایش احتمال عوارض جانبی خطرناک می‌شود. در زمان مصرف این دارو، باید مراقب بود و در دوره مصرف و حتی چند ماه پس از قطع آن، بیمار را از مسمومیت دارویی پیشگیری کرد.
مولتاگ
مولتاگ، عضوی از خانواده کوردوران است که با هدف تولید یک داروی با اثربخشی مشابه کوردارون و بدون احتمال مسمومیت توسط محققان تولید شده است. اگرچه مولتاگ احتمال مسمومیت کم‌تری نسبت به کوردارون دارد، اما اثربخشی آن نیز کمتر است. همچنین، استفاده از مولتاگ در افرادی که در گذشته با نارسایی قلبی مواجه بوده‌اند، توصیه نمی‌شود.
سوالات متداول
بهترین داروهای ضدآریتمی به شرایط و نیازهای هر بیمار بستگی دارد. اما برخی از داروهای معمولاً استفاده شده در این زمینه عبارتند از: آمیودارون، فلکاینید، پروپافنون، سوتالول، دیلتیازم و وراپامیل. هر بیمار نیاز به ارزیابی و تجویز دارویی دقیق بر اساس وضعیت شخصی خود دارد.
داروهای ضدآریتمی بسته به نوع آریتمی و وضعیت هر بیمار، انتخاب می‌شوند. نوع آریتمی، علل آن، عوارض جانبی و وضعیت سلامت فرد همگی در تعیین داروی مناسب تأثیرگذار هستند. بنابراین، تجویز داروی ضدآریتمی به صورت شخصی‌سازی و بر اساس نیازهای هر بیمار صورت می‌گیرد.
بله، داروهای ضدآریتمی ممکن است عوارض جانبی داشته باشند. این عوارض شامل افزایش خطر عوارض قلبی، مشکلات گوارشی، تغییرات در فشار خون، عوارض نورولوژیک و غیره باشند. همچنین، بیماران باید هرگونه علائم یا عوارض جدید را به پزشک خود گزارش دهند تا بتوانند به موقع واکنش مناسب نسبت به آنها را نشان دهند.
کلام آخر
به هر حال، تصمیم درباره استفاده از یک داروی ضدآریتمی باید توسط پزشک معالج براساس سابقه پزشکی و وضعیت هر بیمار اتخاذ شود. همچنین، عوارض جانبی و تداخلات دارویی نیز باید در نظر گرفته شوند.
