دایسکشن آئورت نوعی بیماری و مشکلی است که که در آن دیسک فشار قوی روی آئورت می‌گذارد و سبب تخریب و پارگی آئورت می‌شود. آئورت متشکل از عروق بزرگی است که سبب انتقال خون اکسیژن‌دار از قلب به سایر بخش‌های بدن می شود. دیسک ها در واقع بافت ضخیم و ژله ای دارند که بین استخوان‌های ستون فقرات قرار دارند. آئورت نیز در نزدیکی استخوان‌های ستون فقرات قرار دارد. در شرایط طبیعی، دیسک‌ها فشاری روی آئورت نمی‌گذارند و بین آنها فضایی وجود دارد. اما در حالت دایسکشن آئورت، به دلیل عواملی مانند تغییرات در ساختار و عملکرد دیسک، فشار بیش تری روی آئورت ایجاد می شود.
علائم دایسکشن آئورت
برخی از علائم معمولاً مرتبط با دایسکشن آئورت به شرح زیر است :
- درد شدید ناحیه پشت و شکم که در طول آئورت تیر می‌کشد : این درد ممکن است شدید بوده و از ناحیه پشتی شروع شده و به سمت ناحیه شکمی، در طول مسیر آئورت، گسترش یابد.
- درد در ناحیه سینه و پشتی قفسه سینه: در برخی موارد، درد مرتبط با دایسکشن آئورت ممکن است در ناحیه سینه و پشت قفسه سینه حس شود. این درد معمولاً به صورت تیز و خفیف در طول آئورت ادامه پیدا می کند.
- ضعف و تحت فشار قرار گرفتن عصب‌ها و سازمان‌های مجاور آئورت: فشار دیسک بر روی عصب‌ها و سازمان‌های مجاور آئورت می‌تواند منجر به علائمی همچون ضعف عضلات، تنگی نفس، اختلالات حسی و حرکتی در اعضای مربوطه شود.
- علائم مربوط به نارسایی قلبی: در بعضی موارد، دایسکشن آئورت ممکن است با علائم نارسایی قلبی همراه باشد، از جمله ضعف، خستگی، تنگی نفس، تپش قلب و افزایش نفس.
دایسکشن آئورت از معدود مشکلاتی است که برای قلب اتفاق می افتد و علائم ممکن است با علائم بیماری‌های دیگر مشابه باشد. در صورت تجربه هرکدام از این علائم، بهتر است در اسرع وقت به پزشک متخصص مراجعه نمایید.
چه عللی سبب پارگی آئورت می شود؟
یکی از دلایل دایسکشن آئورت، تغییر در ساختار و عملکرد دیسک بین مهره‌ها و آئورت است. اما علت دقیق دایسکشن آئورت هنوز به طور کامل درک نشده است که باید مورد بررسی قرار بگیرد. در ادامه به برخی عواملی که سبب دایسکشن آئورت می‌شوند، می پردازیم :
- فشار مستقیم دیسک بر روی آئورت: فرضیه‌ای وجود دارد که بر اساس آن، فشار بیشتر از حد معمول دیسک بر روی آئورت می‌تواند باعث تخریب و پارگی آن شود.
- تغییرات ساختاری دیسک: تغییر در ساختار دیسک می‌تواند سبب افزایش فشار و ایجاد صدمه و ساییدگی آئورت می شود. این تغییرات می‌توانند ناشی از فعالیت‌های روزانه سنگین، تحمل بار زیاد بر روی دیسک باشند.
- عوامل محیطی: برخی فرضیه‌ها نشان می‌دهند که عوامل محیطی مانند ساییدگی دیسک ناشی از تروما، انواع عفونت ها، التهابات، عوامل خارجی تحریک‌کننده و یا فشارهای مستقیم می‌توانند در ایجاد دایسکشن آئورت نقش داشته باشند.
- عوامل مورفولوژیکال: برخی فرضیه‌ها نشان می‌دهند که عوامل مورفولوژیکال مانند شکل و ساختار آئورت و دیسک‌ها می‌توانند در ایجاد دایسکشن آئورت مؤثر باشند.
روش های تشخیص دایسکشن آئورت
از مهم ترین روش های تشخیص دایسکشن آئورت، روش های تصویربرداری و تست های تشخیصی است. در ادامه، به بررسی روش هایی جهت تشخیص دایسکشن آئورت می پردازیم :
تصویربرداری با استفاده از CT اسکن (Computed Tomography)
سی تی اسکن نوعی روش تصویربرداری پیشرفته است که توسط پرتوهای ایکس و گرفتن تصاویر مقطعی دقیق از آئورت و ساختارهای اطراف آن می توان به مشکلات آئورت پی برد. با استفاده از روش تصویربرداری سی تی اسکن، می‌توان تغییرات و خرابی‌های در دیسک و آئورت را تشخیص دهیم.
رادیوگرافی قفسه سینه
رادیوگرافی قفسه سینه می‌تواند اطلاعاتی را در خصوص وضعیت عمومی قفسه سینه و آئورت فراهم کند. این روش ممکن است تغییراتی را نشان دهد که مرتبط با دایسکشن آئورت است.
رزونانس مغناطیسی (MRI)
MRI یک روش تصویربرداری پیشرفته است که با استفاده از میدان مغناطیسی و امواج رادیویی، تصاویر با کیفیت بالا از ساختارهای داخلی بدن، از جمله آئورت و دیسک‌ها، ایجاد می‌کند. MRI می‌تواند تغییرات و آسیب‌های مربوط به دایسکشن آئورت را نشان دهد.
آنژیوگرافی
آنژیوگرافی نوعی روش تصویربرداری است که با استفاده از تزریق ماده رادیوپاک به آئورت، تصاویری از رگ‌ها و عروق مربوطه ایجاد می‌کند. این روش ممکن است نشان دهنده تخریب و خرابی آئورت به علت دایسکشن باشد.
همچنین، برای تشخیص دقیق دایسکشن آئورت، پزشک ممکن است از تست‌های تشخیصی دیگری مانند آنالیز خون، آنژیوگرافی قلب، اکوکاردیوگرافی و سایر روش های تشخیصی استفاده کند. برای تشخیص درست و درمان مناسب، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید و دستورالعمل‌های او را دنبال کنید.
روش های درمان دایسکشن آئورت
درمان دایسکشن آئورت (Discogenic Aortic Erosion) معمولاً به صورت ترکیبی بسته به شدت علائم و عوارض بیمار انجام می‌شود. در ادامه به برلرسی برخی از روش های درمانی جهت دایسیکشن آئورت می پردازیم :
فیزیوتراپی و انجام تمرینات تقویتی
تمرینات فیزیکی و تمرینات تقویتی می‌توانند به بهبود قوام عضلات پشتی و کاهش فشار بر روی آئورت کمک می کنند. فیزیوتراپی شامل تمرینات اصلاحی، تمرینات استقامتی و تمرینات افزایش انعطاف‌پذیری نیز می تواند به درمان این بیماری کمک کند.
کنترل درد
در صورت نیاز، ممکن است پزشک داروهای ضد دردها یا مسکن‌ها را تجویز کند تا به کاهش درد و علائم مرتبط با دایسکشن آئورت کمک کند. اما باید توجه داشت که استفاده طولانی مدت از مسکن‌ها ممکن است عوارض جانبی داشته باشد و باید به دستور پزشک مصرف شوند.
روش جراحی
در موارد شدید و ناکامی در درمان‌های محافظه کارانه، ممکن است نیاز به جراحی باشد. جراحی می‌تواند شامل تعویض دیسک آسیب دیده، آئورتوپلاستی یا روش‌های جراحی دیگر باشد که بسته به شدت مورد وضعیت و توصیه پزشک انجام می‌شود.
